Wielki
piec na drzewo wołał z piwnicy:
-Hej przecież to ja ogrzewam cały dom.
-Ej- wołały kaloryfery- gdyby nie my twoje ciepło zostałoby tam na dole. To my rozprowadzamy ciepło po domu.
-Chyba zapomnieliście o mnie-chrząknął gruby, salonowy kominek. To ja dostarczam najwięcej ciepła, to we mnie palą się te grube polana, które gospodyni przynosi z drewutni. To ja gorącym żarem chwytam w swe palce dom.
Kłótnie trwały całą zimę…aż przyszły wiosenne, słońcem skąpane dni.
W domu Józefiny było nadal ciepło, przytulnie i miło…a przecież i piec i grzejniki i kominek były zimne. I może ktoś war słońca nazwałby źródłem ciepła tej chaty, gdyby nie fakt, że ciepło było tak samo odczuwalne w dni upalne jak i te zasnute chmurami.
-Hej przecież to ja ogrzewam cały dom.
-Ej- wołały kaloryfery- gdyby nie my twoje ciepło zostałoby tam na dole. To my rozprowadzamy ciepło po domu.
-Chyba zapomnieliście o mnie-chrząknął gruby, salonowy kominek. To ja dostarczam najwięcej ciepła, to we mnie palą się te grube polana, które gospodyni przynosi z drewutni. To ja gorącym żarem chwytam w swe palce dom.
Kłótnie trwały całą zimę…aż przyszły wiosenne, słońcem skąpane dni.
W domu Józefiny było nadal ciepło, przytulnie i miło…a przecież i piec i grzejniki i kominek były zimne. I może ktoś war słońca nazwałby źródłem ciepła tej chaty, gdyby nie fakt, że ciepło było tak samo odczuwalne w dni upalne jak i te zasnute chmurami.
Cóż…
zagadka wyjaśniła się sama, gdy Józefina odeszła do DOMU OJCA.
Bo dom choć gorący przestał dawać ciepło. Ani piec, ani kaloryfery, ani nawet
kominek…nic, naprawdę nic… nie było w stanie nagrzać tego
domu.
Agata Paczosa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz